Autorzy:  Małgorzata i Mirosław Topolscy

1. " Przy studni i na dachu"

REKOLEKCJE  DLA  DZIECI  PIERWSZOKOMUNIJNYCH I  ICH  RODZICÓW (lub prawnych opiekunów)

Poziom dla dzieci: Rekolekcje  „Mały Zacheusz” - (autorzy: Małgorzata i Mirosław Ciuraszkiewiczowie)

Rekolekcje te są dedykowane szczególnie  dla dzieci przygotowujących się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej. Są  podstawowym poziomem rekolekcji ewangelizacyjnych  dla dzieci. Mogą być przeprowadzone w każdej grupie wiekowej Szkoły Podstawowej.

Główna myśl: wykształcenie w dziecku przekonania, że może ono przyjść do Jezusa   zawsze kiedy chce, bo On czeka na nie z miłością i pragnie się z nim spotkać.                                                                                                                        Cel: pomóc dzieciom nawiązać, świadomą, osobistą relację z Jezusem i przygotować je do życia sakramentem Pokuty i Eucharystii od Dnia Pierwszej Komunii Świętej.
Czas trwania rekolekcji: od piątku wieczór do niedzielnej Eucharystii dla dzieci.

Poziom dla dorosłych: Rekolekcje  „Przy studni i na dachu”

Stanowią propozycję formacji dla rodziców dzieci pierwszokomunijnych  lub ich prawnych opiekunów  w tym samym czasie, co ich dzieci, poprzez osobiste przeżycie  kerygmatu  i ponowny wybór lub pierwsze przyjęcie  - Jezusa jako swego Pana i Zbawiciela.

Główna myśl: przeżywać razem z dzieckiem, holistycznie  i w jednym czasie,  przygotowanie do spotkania z Jezusem w Sakramencie Eucharystii i Pokuty.                                                                                                                          Cel: doświadczyć osobistego spotkania z Jezusem oraz pomóc dzieciom w duchowym przeżyciu Pierwszej Komunii Świętej i później towarzyszyć im świadomie w ich życiu sakramentalnym. 
Czas trwania rekolekcji: od piątku wieczór do niedzielnej Eucharystii  wraz z dziećmi.

Generalną zasadą tych autorskich rekolekcji dla rodziców i dzieci pierwszokomunijnych jest dwupoziomowość, jednoczesność i komplementarność ich przeżywania przez te obydwie grupy stanowiące jedną rodzinę. Skoro dziecko zaczyna   z dniem Pierwszej Komunii Świętej swoje nowe życie sakramentalne z Jezusem, to wypada, aby jego rodzice (lub prawni opiekunowie) też przypatrzyli się swojej z Nim relacji.    Stąd głoszenie Kerygmatu uważamy za podstawę, tak wobec rodziców jak i dzieci, oczywiście  z poszanowaniem ich odmiennej percepcji. Nasze  doświadczenie duszpasterskie oparte na przeprowadzonych już tego typu rekolekcjach w Polsce pokazuje, że dalsze owocne prowadzenie życia sakramentem Eucharystii w rodzinach zależy w dużej mierze od stopnia  i jakości jego inicjacji. Tą inicjacją jest oczywiście dzień Pierwszej Komunii Świętej dziecka w rodzinie, otoczonego świadomością sakramentalną i świadectwem życia jego rodziców i najbliższych. Mówiąc krótko: jak dziecko, nie zobaczy, że jego rodzice i najbliżsi czynnie uczestniczą w tym co i ono, to w przyszłości nie będzie miało wzorca do naśladowania i jego życie sakramentalne szybko się kończy. Aby tego uniknąć, proponujemy  tak rodzicom jaki i dzieciom, w ostatnim dniu naszych rekolekcji, czynne zaangażowanie się w istniejące w parafii małe grupy formacyjne lub ruchy eklezjalne. Jeżeli gdzieś takich grup brakuje, pomagamy powołać je do życia, aby nie stracić potencjału rekolekcyjnego  i efektywnie włączyć rekolektantów w życie lokalnej parafii.

2. " Nowy obraz parafii"

Tematyka :

• udzielanie Sakramentów Świętych w parafii szansą na nową ewangelizację
• prezentacja autorskich rekolekcji dla dzieci pierwszokomunijnych "Mały Zacheusz"                                                 i ich rodziców"Przy studni i na dachu"
• program formowania zespołów dla przeprowadzania rekolekcji dla dzieci i młodzieży  w parafiach i szkołach
• biblijne podstawy parafii jako wspólnoty
• obraz parafii dzisiaj - od genezy do współczesności
• ewolucyjne przekształcanie parafii we  „wspólnotę wspólnot”
• prezentacja pastoralnego projektu "Parafia wspólnotą wspólnot"  (PWW)
• parafialne grupy formacyjne - wyzwaniem i znakiem czasu
• rola nowych ruchów, wspólnot i stowarzyszeń w odnawianiu parafii
• relacja „świecki - duchowny”:  współpraca, czy współistnienie?

Kogo zapraszamy:

• osoby świeckie i duchowne oddane posłudze w parafii
• uczestników nowych ruchów, stowarzyszeń, wspólnot eklezjalnych
• entuzjastów i przeciwników nowej ewangelizacji
• wszystkich marzących o parafii jako domu rodzinnym i podmiocie ewangelizacji

3.  Żyć jak Matka Pana

Słusznie czcimy Maryję jako Matkę naszego Pana Jezusa Chrystusa i z Jezusowego nadania z Krzyża jako Matkę każdego z nas. Ale nie wystarczy Ją czcić, trzeba nam Ją na serio „wziąć do siebie” (por. J 19,27)  i naśladować - bo nikt przecież nie kocha Boga, tak jak Ona. Maryja jest dla nas przykładem świętego życia w ukryciu codzienności. Jej  życie to wierne, pokorne  pełnienie woli Bożej w całkowitym wydaniu Duchowi Świętemu. W  szkole Maryi trzeba nam uczyć się jak takim uczynić życie każdego z nas.

4.  „Biada mi gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16b)

Ewangelizacja wg dokumentów Kościoła jest jego podstawowym zadaniem; jaka więc wg znaków czasu powinna być dzisiaj, co jest w niej ważne? Te rozważania są adresowane są dla tych, którzy chcieliby ją dopiero podjąć w ramach różnych wspólnot Kościoła, a także ( w innej wersji) dla tych, którzy są  już w nią zaangażowani. Sesja jest warsztatem animatorów nowej ewangelizacji - kompendium wiedzy i praktyki na jej temat. Może być zakończona np. ewangelizacją parafii, czy miasta.

5.  Warsztat lidera i animatora

Ta sesja to kompendium wiedzy dla liderów i animatorów  prowadzących wspólnoty różnych ruchów i stowarzyszeń (zwłaszcza dla Odnowy w Duchu Świętym). Dotyczy prowadzenia zarówno osób indywidualnych, jak i grup. Uwydatnia rolę osób prowadzących  i pomaga je kształtować. Uczestnicząc w  tym warsztacie  można uzyskać  usystematyzowaną wiedzę z różnych dziedzin teologii, psychologii i pedagogiki, pogłębioną także o wymiar duchowy. Porusza on m.in. tematy  dotyczące rozwoju osobistego lidera, jego roli w grupie i rodzajów  liderowania,  rodzajów wspólnoty, rozeznawania  jej wizji i etapów  rozwoju itp.

6.  Miłość ponad wszelką miłość

Nigdzie w Piśmie Świętym nie znajdziemy ani słowa, które by choć sugerowało, że człowiek jest miłością. Tylko Bóg jest miłością – jedynym źródłem i sensem każdej  naszej  ziemskiej  miłości. Wszyscy jesteśmy zaproszeni  do szczególnej, głębokiej, osobistej relacji z Bogiem. Jej odkrycie, to odnalezienie najdroższego skarbu życia. Tak jak pokochamy Boga  tu na ziemi, będziemy trwać w objęciach Jego miłości w niebie, przez całą wieczność.

Sesja oparta na „ Pieśni nad pieśniami” jest adresowana zarówno dla osób konsekrowanych, jak i świeckich.

7.  Mój Abba, który jest w niebie

Od najwcześniejszych lat życia towarzyszy nam modlitwa „Ojcze nasz”. Wezwania Modlitwy Pańskiej są bliskie sercu każdego  chrześcijanina. Jest to bowiem modlitwa, której uczy nas sam Jezus. Żyjąc na ziemi wśród nas zawsze wskazywał na Abba, ukazując Jego prawdziwy obraz. Obciążeni trudnymi historiami życia i naszą grzesznością, deformujemy i  zamazujemy  ten obraz w sobie. Jego odkrycie – to odkrycie miłości Boga Ojca – ponad wszelką miłość. Odnalezienie   godności bycia Jego dzieckiem, to odnalezienie naszego prawdziwego życia.

8.  Pochwyceni przez Ducha Świętego

Duch Święty to najmniej znana Osoba Trójcy Świętej. Jest miłością, która łączy Ojca i Syna; miłością, która jest rozlana w sercu każdego z nas. To On pokazuje nam prawdziwy obraz naszego niebieskiego Abba i Jezusa -  naszego Pana i Zbawiciela. To On przez swoje natchnienia prowadzi nas po drogach życia. Jest Dawcą darów, które je przemieniają, są naszą mocą, zwłaszcza w jego trudnościach. Jest Duchem Prawdy, który nam pokazuje co to znaczy prawdziwe, spełnione życie. Jezus powiedział, że On nas wszystkiego nauczy (J 14,26), trzeba nam więc codziennie chodzić do Jego szkoły.

Te rozważania mogą być dobrym przygotowaniem do sakramentów Chrztu i Bierzmowania dla młodzieży i dorosłych.

9.  Świętość dla każdego

Każdy może być święty, nie tylko Matka Teresa z Kalkuty, Ojciec Pio, czy Jan Paweł II. Wezwanie do świętości jest powszechne, jest wręcz nakazem Bożym przekazanym każdemu człowiekowi „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (Kpł 1,44). Takie podobieństwo do Abba, to jego marzenie o każdym z Jego dzieci. Życie to czas na nasze uświęcenie. Ale nie uświęcimy się sami, to Duch Święty jest naszym Uświęcicielem. Nasza świętość to zwyczajne życie, w coraz pełniejszym zjednoczeniu z Bogiem w codzienności. Tylko święci na serio przemieniają świat, powinniśmy więc wyznaczyć sobie świętość jako cel życia.

10.  Drogi jedności

Jedność jest Jezusowym warunkiem skutecznej ewangelizacji prowadzącym do tak upragnionego przez każdego człowieka pokoju. Powinniśmy być więc jej znakiem, w dzisiejszym, tak bardzo podzielonym świecie. Rekolekcje ukazują nasze drogi jedności: z Bogiem, z samym sobą, z drugim człowiekiem - w rodzinie, we wspólnocie Kościoła. Bez świadectwa  jedności chrześcijan – a więc mojej i twojej -  świat nie uwierzy w Boga, który jest miłością. Ale tylko mocą Ducha Świętego możliwa jest prawdziwa  jedność. Ona jest cudem, dowodem na to, że Bóg naprawdę istnieje.

11.  Modlitwa uwielbienia i dziękczynienia

Uwielbienie i dziękczynienie jest nie tylko modlitwą, która objawia chwałę i moc Bożą w naszym życiu. Trzeba nam dziękować niezależnie od tego, czy jest w nim  radość, czy ból i łzy. W każdym położeniu dziękujmy, bo taka jest wola Boża względem nas (por.1Tes5,18) Uwielbienie - to odpowiedź naszej miłości na Bożą miłość ponad wszelką miłość. To styl życia w synowskim zawierzeniu Bożej opatrzności. Pan chce nadać taki styl życiu każdemu ze swoich dzieci.  Z naszego serca powinna nieustannie wypływać pieśń uwielbienia: „Każdego dnia będę Cię błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię.” (Ps 145, 2)

12.  „Nikt nie ma większej miłości od tej ,gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.”  (J15,13)

Ludzki grzech  zawsze niszczy człowieka, ale nigdy nie zniszczy Boga. I tylko sam Bóg  ma moc zniszczyć ten grzech – mój grzech -  i pokonać śmierć, którą on przynosi. Czyni to z miłości do mnie, bo nie chce, aby przygotowane przez Niego dla mnie w niebie miejsce pozostało puste. Jezus Chrystus – Jego życie i śmierć -  jest tęsknotą Abba za każdym z nas… Adorujmy Go w Jego drodze krzyżowej, w Jego męce; aby patrząc w Jego pokorne, pełne miłości ofiarowane Ojcu za każdego z nas osobiście Serce - bardziej go poznać, pokochać i z miłości naśladować. Rekolekcje mogą być dobrym przygotowaniem do Świąt Wielkiej Nocy, np. w formie wielkopostnych rekolekcji parafialnych i wspólnotowych.

13.  „Duch Pański namaścił i posłał mnie” – (Łk 4, 16-19)

Często zastanawiamy się nad Bożym planem dla nas. Rozpoznajemy nasze dary i chcemy rozeznać co mamy robić w życiu. Jako chrześcijanie zostaliśmy namaszczeni Duchem Świętym i posłani – podobnie jak Jezus. Każdego z nas Bóg precyzyjnie, z wielką starannością o nas, przygotowuje do zadań, które mamy wypełnić. Stwarzając nas obdarzył nas wieloma talentami, które możemy codziennie rozwijać w szkole Ducha Świętego. Jesteśmy wszyscy jak Jezus powołani do wypełnienia misji Ojca. Jesteśmy obdarowani, aby służyć. Czy odczytaliśmy już  to powołanie? Jak je realizujemy w naszym życiu?

14.  Skarb przyjaźni

Według słów Pisma Świętego, ten kto znalazł przyjaciela, znalazł skarb.(Syr 6,14)  Arystoteles napisał, że przyjaciele to  jedna dusza w dwóch ciałach. Przyjaciele to nasze ludzkie anioły, ich towarzyszenie w naszym jest jak ożywczy deszcz. Dzięki nim odkrywamy, jak wielka jest przyjaźń samego Boga, który nazywa nas swoimi przyjaciółmi.(J15,15) Jedynie  Bóg w sposób doskonały potrafi być Przyjacielem. Wszystkie nasze przyjaźnie z ludźmi są tylko cieniami tej, którą ofiarowuje nam Bóg, a jak cieszą i rozradowują serce.I jak boleśnie odczuwamy ich brak w naszym życiu. Każda przyjaźń ma niepowtarzalną wartość. Trzeba ją pielęgnować z wielką troską – jak bardzo drogi nam kwiat.

15.  Twoje słowo żyć pozwala wciąż na nowo

Mowa Boga obdarza życiem. (Ps 119, 50) Możemy mieć zaufanie do każdego wypowiadanego  przez Boga słowa. (por. Ps 119,74b) Jezus uczy nas, że nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.(Mt 4,4b) To słowo jest naszym pokarmem, który daje życie wieczne. Jest lampą dla naszych stóp, światłem oświecającym każdą naszą ziemską ścieżkę.(por. Ps 119,105) Sam Jezus jest Słowem Ojca, które On ciągle wypowiada do nas.(J 1,1-3) Każdego dnia potrzebujmy dialogu ze Słowem Życia - z Bogiem, którego miłość nadaje sens  każdej  naszej chwili tu na ziemi i w wieczności.Sesja biblijna dotycząca ważności Słowa Bożego w naszym życiu. Sesja  daje  „w pigułce” teologiczną wiedzę o Piśmie Świętym, m.in. o jego powstawaniu,  interpretacji, sposobach rozważania.

16.  „Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy” (Mk 9, 23)

Zwycięstwem, które zwycięża świat, jest nasza wiara (por.1J1,4) Jezus często pokazywał swoim uczniom moc wiary. Porównywał  ją do maleńkiego jak proch  ziarna gorczycy, z którego wyrasta wielkie drzewo. Mówił , że wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy (Mk 9, 23) Dlatego wyrzucał uczniom brak wiary. „Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy” (Hbr 11,1) – tu na ziemi i w wieczności. Ale bez zmartwychwstania Jezusa nasza wiara byłaby daremna, a nasze życie byłoby pozbawione sensu. Nie  byłoby nadziei  na uszczęśliwiające każdego człowieka spotkanie Boga twarzą w twarz w niebie, na życie wieczne.  Jaka jest dzisiaj moja wiara? Jezus powiedział – wierz tylko…

17.  Twój język ma moc

Przy  pomocy języka wielbimy Boga i Ojca, ale też przy jego pomocy przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże.”(por. Jk 3,9). Nasza mowa może nieść miłość i życie, albo też nienawiść, zniszczenie i śmierć. Może stać się dla innych źródłem błogosławieństwa lub przekleństwa. Częściej zdarza nam się destruktywnie krytykować ludzi i oskarżać ich, niż napominać ku zbudowaniu w duchu Jezusa. Św. Paweł upomina nas:  „niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym.” (Ef 4,29).

18.  Rozeznawanie woli Bożej w codzienności

Bóg ma dla mojego życia wspaniały, niepowtarzalny  plan -  trzeba go tylko odkryć. Trzeba, aby wola Boża stała się dla mnie pokarmem w codzienności, tak jak była nią dla Jezusa: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał i wykonać Jego dzieło” (J 4,34) Ale o Boże drogi, którymi chcemy kroczyć, toczy się nieustannie walka duchowa. Dlatego, aby odnosić w niej zwycięstwa,   musimy się nauczyć rozeznawać. Rozważymy więc według      św. Ignacego z Loyoli i nie tylko : rozeznawanie indywidualne i wspólnotowe, pory, reguły i  sposoby rozeznawania, znaki  i  osoby pomocne w rozeznawaniu, taktykę działania złych duchów itp.

19.  Kiedyś spotkam Cię pewnego dnia

Każdy mój dzień na  może być ostatnim na ziemi. Wtedy spotkam Boga twarzą  w twarz i poznam Go tak, jak sam zostałem przez Niego poznany. (1 Kor 13, 12) Śmierć jest bramą do prawdziwego życia z Bogiem. Czy pamiętam o tym najważniejszym w życiu spotkaniu? Jak się na nie przygotowuję? Jezus w swoim nauczaniu mówił o tych trzech 3 rodzajach pokarmu, które  dają nam moc na życie doczesne i wieczne. Eucharystia, Słowo Boże, wola Boża były bardzo ważne w życiu Jezusa, Maryi i świętych - a jakie miejsce zajmują w moim? Czy mam świadomość, że według słów Jezusa - od mojej postawy dziecka zależy moje wejście do Królestwa Niebieskiego?

20. Deszcz Bożych błogosławieństw

Czym jest Boże błogosławieństwo i kto jest błogosławiony? Często zatrzymujemy się nad rozważaniem listy błogosławieństw podanych nam przez Jezusa na Górze Błogosławieństw. Ale ta lista jest dłuższa - w swoim nauczaniu Jezus ukazuje nam jeszcze inne i podkreśla ich ważność. W Starym Testamencie też możemy znaleźć ich wiele. Każdego dnia nasz Abba chce nam błogosławić, zsyłać na nas deszcz błogosławieństw, by czynić na szczęśliwymi. Co więcej, chce abyśmy błogosławili się nawzajem. Ale – czy znamy Boże błogosławieństwa – i nade wszystko - czy nimi żyjemy?

21.  Jesteś mym Oczekiwaniem

Całe nasze życie jest oczekiwaniem na to, co się w nim wydarza. W księdze Koheleta znajdują się słowa, które dobrze znamy- „ Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem.” (Koh 3,1) Trzeba nam się więc nauczyć  cierpliwie czekać na ten  najlepszy wyznaczony przez Boga czas. Ale nasze prawdziwe oczekiwanie powinno sięgać wieczności. Modlitwa psalmisty powinna stać się nieustającą modlitwą naszego serca: „dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu”(Ps 130, 6) Nikt nie nauczy nas lepiej, niż Maryja, jak oczekiwać Boga, jak oczekiwać  wypełnienia się Jego obietnic w naszym życiu. Bo przecież On  był w Jej ziemskim życiu zawsze Jedynym Oczekiwaniem.

22.  Radość w Panu jest naszą siłą  (por. Ne 8,10c)

Zawsze mamy wiele powodów do radości. Ale ona nie jest tylko zewnętrzną, choć piękną egzaltacją. Prawdziwa radość jest owocem Ducha Świętego. Największa jest w Bogu - radość w Panu porusza człowieka do głębi, daje nową siłę. Trzeba nam brać przykład  z Maryi, która radowała się w Bogu, Jej Zbawicielu. Jej radość wynikała z ufności, całkowitego zawierzenia Mu. Jezus zachęca nas do radości najbardziej z tego, ze nasze imiona zapisane są w niebie! Czy  umiem się cieszyć - z rzeczy wielkich i z tych maleńkich, niepozornych, ulotnych chwil? Czy moje życie jest radosne Bożą obecnością?

23.   Od – nowa duchowa

Nasze grzechy powodują, że ciągle musimy zaczynać od nowa. Jakie to szczęście, że mimo tej grzeszności, miłość Boża jest dla nas  świeża i nowa co dnia. (Lm 3, 22-23) Codziennie Abba chce podarować  każdemu swojemu dziecku odnowienie, odświeżenie jego duszy, ducha i ciała. Chce odnowić jego umysł, jego stale wątłe siły. Chce poprowadzić je nowymi drogami, uczynić w jego życiu  nowe rzeczy. Nowe życie w Chrystusie może być coraz większym naszym udziałem. Ale niestety często nasze przyzwyczajenia, ograniczenia, zniewolenia itp. tamują odradzające nas obmycie Ducha Świętego. Ta nieustanna od – nowa w Duchu Świętym  to dar dla nas osobiście, ale także dla naszych wspólnot. Jak się na nią otworzyć?

24.  Strumienie miłosierdzia

Miłosierdzie Boże to w teologii chrześcijańskiej jeden z największych przymiotów Boga. Dlatego według św. Siostry Faustyny trzeba nam je na wielki wysławiać, wyśpiewywać. Bóg jest „bogaty w miłosierdzie” (Ef 2,4), ono trwa na wieki.  Bóg sam od  pierwszych kart Pisma Świętego opowiada o swoim miłosierdziu.  Jezus naucza nas: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny" (Łk 6,36) Miłosierny Samarytanin jest Jego wiernym naśladowcą i przykładem dla nas. Katechizm Kościoła Katolickiego podaje nam program miłosierdzia - uczynki miłosierne co do ciała i co do duszy. Jezusowy nakaz miłosierdzia powinniśmy przyjąć jako wizję dla całego naszego życia. Błogosławieni są miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. (Mt 5,7)

25.  Zwyciężać w Chrystusie

Nasze życie jest codzienną walką duchową z wrogiem naszego zbawienia. Aby zwyciężać w Chrystusie, musimy być uzbrojeni mocą z wysoka (Łk24,49)-Duchem Świętym, Jego mocą. To On nam daje rozróż-nienie duchów, które na nas działają i poznanie ich taktyki. Musimy więc nieustannie „chodzić” w Duchu Świętym, być odziani w Jego duchową zbroję. (Ef 6, 10-18)  Maryja jest niewiastą dzielną, wojującą Judytą, która nam pokazuje, jak zwyciężać w Chrystusie w ukryciu naszej szarej codzienności. Prośmy Ją, aby nas nauczyła tak wierzyć Bożym obietnicom, jak Ona; aby nas nauczyła wiary, która zwycięża świat (1J 5,4b).

26.  CHANEL – "roznosić po wszystkich miejscach woń Jego poznania”

Poznanie Boga rodzi miłość w odpowiedzi na Jego miłość ponad wszelką miłość. Ta miłość ma jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny zapach nieba. Rodzi się z niej wielkie  pragnienie służenia Bogu. Ale, aby owocnie Mu służyć, trzeba nam najpierw wiedzieć, czego od nas oczekuje, rozpoznać do czego nas powołuje. Trzeba się dobrze przygotować, uformować  do zadań, które nam daje do wykonania. Bóg posyła nas, abyśmy z wielką pokorą głosili Go po wszystkie krańce ziemi. Najważniejszą misją naszego życia jest służba ewangelizatora. Świadectwo naszego życia "zapachem" Ewangelii przemienia świat.

27.  Prawdziwe życie

Rekolekcje ewangelizacyjne przygotowane  specjalnie dla rodziców, których dzieci przyjmują sakramenty Chrztu, Bierzmowania i Eucharystii. Te sakramenty są okazją, aby dotrzeć do tych rodziców z kerygmatem i uświadomić im zagrożenia, jakie niesie współczesny świat dla ich dzieci. Rekolekcje aktywizują parafian do pomocy przy nich, w duchu odpowiedzialności za życie sakramentalne Kościoła. Przez te rekolekcje można też włączyć uczestniczące w nich rodziny w życie parafialne - przez osobiste zaproszenie księdza proboszcza i świadectwa uczestników grup parafialnych

28.  Seminarium Odnowy w Duchu Świętym

Seminarium Odnowy w Duchu Świętym : rekolekcje dotyczące podstawowych prawd życia chrześcijańskiego: Miłości Bożej ponad wszelką miłość, naszej grzeszności, Jezusa Pana i Zbawiciela każdego człowieka, Ducha Uświęciciela prowadzącego nas do życia we wspólnocie Kościoła. Ich celem jest odnowienie sakramentów Chrztu i Bierzmowania przez osobiste oddanie życia Duchowi Świętemu, aby móc całkowicie należeć do Chrystusa i odnaleźć fundament życia, jakim jest dla każdego z nas radość bycia umiłowanym dzieckiem Ojca. Rekolekcje są przeznaczone dla młodzieży i dorosłych; szczególnie dla tych, którzy przygotowują się do sakramentów Chrztu i Bierzmowania.

Każda z tych propozycji weekendowych może być również w formie rozszerzonej przekształcona w dłuższe - tygodniowe rekolekcje. Mogą być modyfikowane wg potrzeb grup i środowisk , do których mają być skierowane. Uwzględniając takie potrzeby można także tworzyć sesje, czy rekolekcje związane z inną tematyką z różnych dziedzin teologii, psychologii, pedagogiki, socjologii . Mądrość ludzka wypływa z nieskończonej mądrości  Bożej, dlatego każda z sesji, czy rekolekcje mają przede wszystkim duchowy wymiar, stawiający  jako główny  cel - pogłębienie  relacji z Bogiem i drugim człowiekiem.